تأثیر بحران های نظامی بین المللی بر سیاست های اوپک (2011-1991)

پژوهش حاضر به با بهره گیری از چارچوب نظری رئالیسم اقتصادی و تمرکز بر اندیشه های رابرت گیلپین که معتقد به نقش محوری دولت در اقتصاد سیاسی بین المللی از جمله در درون سازمان های بین المللی است. همچنین با بهره گیری از داده های آماری استخراج شده از تولیدات علمی برخی سازمان های بین المللی به ویژه اوپک و شرکت های نفتی سعی در برآورد میزان تأثیرگذاری بحران های نظامی چهارگانه جنگ دوم خلیج فارس، 11 سپتامبر 2001، جنگ 2003 عراق و بیداری اسلامی بر اقتصاد انرژی و حتی المقدور تبیین علمی تصمیمات متخذه از سوی سازمان اوپک برای اداره بازار نفت در پی بحران های مذکور داشته؛ به گونه ای که به موجب یافته های پژوهش، در جریان بحران های نظامی مورد بحث که با کاهش عرضه نفت و تبعاً افزایش قیمت آن همراه بوده است. اوپک با اندیشیدن تدابیری ضمن افزایش تولید این حامل انرژی با بهره گیری از اقداماتی از قبیل استفاده از ظرفیت مازاد عربستان سعودی برای برطرف شدن نیاز بازار، به ویژه نیاز مصرف کنندگان اصلی آن که در رأس آنها ایالات متحده آمریکا هستند؛ اقداماتی صورت داده که در مجموع سیاست مذکور ضمن منشعب شدن از منافع ملی دولت های عضو به ویژه قدرتمندترین عضو اوپک یعنی عربستان سعودی لزوماً به نفع سایر اعضاء که خواهان فروش این حامل انرژی با قیمتی بیشتر هستند؛ نبوده است.